Jeroen Snel Diana Blog
Prinses van de mensen
Het was mijn chef Buitenland die mij die zondagochtend vroeg uit bed belde. Diana was omgekomen bij een auto-ongeluk. Engeland was in shock. Of ik zo snel mogelijk naar Londen wilde afreizen.
Diezelfde middag stond ik voor Kensington Palace. Duizenden mensen hadden zich voor haar woonpaleis verzameld. Met bloemen en borden waarop geschreven stond dat Diana vooral de ‘People’s Princess’, de ‘prinses van de mensen’, was.
Nog dagenlang zou ik in de Britse hoofdstad blijven om voor het programma TweeVandaag, waar ik destijds voor werkte, verslag te doen.
En zo heeft iedereen wel een herinnering aan die 31ste augustus 1997, of de indrukwekkende begrafenis, zes dagen erna.
Nu, twintig jaar later, verschijnen er talloze boeken, documentaires en interviews van en met mensen die er verstand van zouden hebben. Zelfs geheime tapes waarop Diana te zien is tijdens een cursus, begin jaren ’90, die nooit voor uitzending bedoeld waren, worden met gemak door een Britse tv-zender uitgezonden en voor veel geld verkocht aan het buitenland. Waaronder Nederland. De tapes hebben veel weg van de gesprekken die Diana in diezelfde tijd voerde met Andrew Morton.
In zijn boek Diana, in haar eigen woorden (1992) wordt een eerlijk en feitelijk beeld geschetst. Het is immers het enige boek waaraan Diana zelf ooit heeft meegewerkt. In de meest recente en volledig herziene editie, Diana. Haar eigen verhaal (2017), heeft schrijver Andrew Morton nogmaals alle feiten onderzocht en het verhaal zo nodig aangepast. Ook als het daardoor soms iets minder spectaculair werd.
Voor royaltykenners en -liefhebbers is dit zonder twijfel het meest betrouwbare naslagwerk. En voor ieder ander een geweldig boek om te lezen, omdat Diana zelf aan het woord is. Ze praat over haar jeugd, de relatie met haar vader, en over haar verkering met prins Charles, de man die van begin af aan ongevoelig was voor haar oprechte liefde. Ze blikt terug op de vooravond van haar verloving, toen haar bodyguard tegen haar zei: ‘Geniet vanavond, het is uw laatste avond in vrijheid!’ Ze vertelt over haar herinneringen aan de huwelijksdag en de ongelukkige jaren die volgden. Haar eetbuien en boulimia. Haar nachtmerries over Camilla, de eenzame tranen en trieste zelfmoordpogingen. Dit is het ware verhaal van Diana. Zowel letterlijk in haar eigen woorden, als ook met een uitleg van de schrijver, waarbij de talrijke foto’s mij emotioneerden.
Een boek dat niet zomaar tot stand kwam. Diana voelde dat ze na publicatie verantwoording zou moeten afleggen bij de koninklijke familie. En ook de schrijver moest voorzichtig te werk gaan. Via een cassetterecorder nam hij interviews met Diana af zonder daarbij zelf fysiek aanwezig te zijn. En als hij belangrijke bronnen aan het hof wilde raadplegen deed hij dat steevast vanuit een telefooncel. Dit was niet voor niets, aangezien er werd ingebroken in zijn kantoor, waar ‘men’ op zoek was geweest naar documenten. Tevergeefs, maar het is duidelijk dat er in de jaren ’90 krachten waren die de publicatie van dit boek wilden voorkomen.
Dit is het belangrijkste boek voor eenieder die de herinnering aan Diana koestert. Diana. Haar eigen verhaal is het enige persoonlijke verhaal van ’s werelds meest geliefde prinses. De vrouw die een ommekeer teweegbracht in de starre wereld van de Britse royalty. Haar erfenis is groot.
Jeroen Snel
Presentator Blauw Bloed